Przewlekła niewydolność żylna

Cofająca się krew, gromadząc się w żyłach najbardziej oddalonych od serca, rozpycha ściany żył.

Wpływa to na powstawanie żylaków.

Wyczulone na tego typu dolegliwość powinny być szczególnie kobiety, gdyż one najbardziej narażone są na pojawienie się przewlekłej niewydolności żylnej.

Przyczyny przewlekłej niewydolności żylnej

Na stan przewlekłej niewydolności żylnej może mieć wpływ kilka czynników:

• występowanie żylaków kończyn dolnych,
• ucisk zewnętrzny na żyłę,
• niewydolność zastawek żylnych,
• zespół pozakrzepowy (powstający wskutek zakrzepicy żył głębokich),
• indywidualne predyspozycje: wiek, płeć żeńska, ciąża, otyłość, czynniki dziedziczne, siedzący tryb życia.

Leczenie przewlekłej niewydolności żylnej

• Podstawową czynnością przy leczeniu przewlekłej niewydolności żylnej jest zmiana trybu życia na aktywny oraz unikanie długotrwałego bezruchu.
• Zastosowanie opasek i pończoch uciskowych. Używanie ich może także sprzyjać zapobieganiu chorobie. Ta metoda leczenia proponowana jest szczególnie kobietom w czasie ciąży i w okresie karmienia oraz w przypadku choroby, która nie kwalifikuje się do leczenia operacyjnego.
• Zażywanie odpowiednich środków farmakologicznych. Leki nie uchronią jednak przed rozwojem przewlekłej niewydolności żylnej.
• Chorobę można także leczyć chirurgicznie (o ile nie jest to niedrożność żył głębokich), dzięki czemu usuwa się lub zamyka zmienioną chorobowo żyłę (nie tylko samego żylaka). Zabieg odbywa się przy znieczuleniu miejscowym. Żyła zostaje najczęściej usunięta poprzez nacięcie skóry na jej początku i końcu, gdzie wprowadza się specjalną sondę, po czym usuwa się miejsce zmienione chorobowo. Po zabiegu pacjent nie może chodzić przez pewien czas.

Należy zatem pamiętać, że na pojawienie się zmian chorobowych wpływają nie tylko czynniki genetyczne, ale również nieodpowiedni tryb życia oraz wysoka temperatura - słońce, gorące kąpiele, solarium czy sauna. Aktywność fizyczna (wraz z redukcją długotrwałego siedzenia i/lub stania) w znacznej mierze zmniejsza ryzyko zachorowania na przewlekłą niewydolność żylną. Warto ograniczyć także kontakt ze zbyt wysokimi temperaturami.

Katarzyna Łukawska

Bibliografia:

1. Choroby wewnętrzne, pod red. dra med. F. Kokota, Warszawa 1979.
2. Od objawu do rozpoznania, pod red. W. Hadorna, N. Zollnera, Warszawa 1985.
3. Vademecum lekarza ogólnego, pod red. W. Bruhla, R. Brzozowskiego, Warszawa 1979.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy przewlekłej niewydolności żylnej