Zespół antyfosfolipidowy

Nasilenie zaburzeń immunologicznych ulega znacznym wahaniom w przebiegu APS, dlatego też jednorazowy ujemny wynik badania na obecność przeciwciał antyfosfolipidowych (APL) nie wyklucza rozpoznania tego zespołu.

Objawy

Istnieją objawy, które, nasuwać podejrzenie zespołu antyfosfolipidowego. Po pierwsze niepokój powinien wzbudzić fakt, że młoda kobieta nie może donosić ciąży. Bardzo ważny jest zebrany dokładnie wywiad położniczy ukierunkowany na niepowodzenia położnicze. Istotne jest zapytanie kobiety o przebyte poronienia, czas ich wystąpienia. Warto dowiedzieć się, czy miały u niej miejsce przedwczesne porody.

Występowanie patologii takich jak niewydolność łożyska, nieprawidłowy wzrost płodu czy stan przedrzucawkowy są również cenną wskazówką diagnostyczną. Drugim elementem klinicznym, którego każdorazowo poszukuje się to objawy zakrzepicy. Jest to bardzo szerokie pojęcie. Zakrzepica może dotyczyć naczyń tętniczych, żylnych i włosowatych. Każdy epizod związany z takimi zaburzeniami powinien być dobrze udokumentowany.

Ponadto nie należy przeoczyć niektórych objawów skórnych takich jak siność siateczkowata czy objaw Reynauda, które mogą występować u pacjentów. Nieodłącznym elementem procesu diagnostycznego jest oznaczenie przeciwciał antyfosfolipidowych.

Ich wykrycie zwiększa prawdopodobieństwo, że u pacjenta wykryjemy zespół antyfosfolipidowy. Kryteria te nazywamy kryteriami klinicznymi. Do kryteriów laboratoryjnych natomiast należą m. in. obecność antykoagulantu toczniowego w osoczu wykrytego co najmniej 2-krotnie w odstępie minimum 12 tygodni, metodami zaleconymi przez International Society on Thrombosis and Haemostasis,  przeciwciała antykardiolipinowe w klasie IgG lub IgM w średnim lub dużym stężeniu (tzn. >40 GPL lub MPL, lub <99. centyla) wykryte co najmniej 2-krotnie w odstępie minimum 12 tygodni standaryzowaną metodą ELISA oraz przeciwciała przeciw β2-glikoproteinie I obecne w surowicy lub osoczu (w mianie >99. centyla) wykryte co najmniej 2-krotnie w odstępie minimum 12 tygodni standaryzowaną metodą ELISA. Zespół antyfosfolipidowy rozpoznaje się, gdy jest spełnione co najmniej 1 kryterium kliniczne i 1 kryterium laboratoryjne.

Leczenie

Przede wszystkim należy pamiętać, by nie rozpoczynać leczenia u pacjenta, u którego są obecne we krwi przeciwciała antyfosfolipidowe, ale nie występują u niego żadne objawy, które miałyby związek z zakrzepicą. Natomiast, jeżeli u danej osoby występują objawy zakrzepicy, a dodatkowo w trakcie diagnostyki okaże się, że obecne są przeciwciała antyfosfolipidowe, to pacjent wymaga leczenia przeciwzakrzepowego.

W każdym przypadku zanim rozpocznie się stosowanie konkretnego leku należy rozważyć i przeanalizować, czy u danej osoby nie występują przeciwwskazania do ich stosowania. Zawsze trzeba wziąć pod uwagę możliwość i częstość powikłań przebiegu ich stosowania.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy zespołu antyfosfolipidowego